اشعار مناجاتی امام حسین(ع) در محرم
علی اکبر لطیفیان
قبله تا طاق دو ابروى تو را کم دارد
چون نمازیست که انگار خدا کم دارد
همه خلق سر سفره تو مهمانند
کرم سفره تو باز گدا کم دارد
سر مارا به دوتا کیسه زر گرم نکن
سائل خانه ات اینبار دعا کم دارد
گریه کنهاى تورا قلب مصفا دادند
هرکجا گریه تو نیست صفا کم دارد
کاروانى پى ات افتاد و پى اش افتادم
دیدم انگار سگ قافله را کم دارد
من پى تربت بین الحرمینم, بفرست
چون مریضى که مریض است و دوا کم دارد
تا رسیدن به کمالات بلا باید دید
هرکسى که نرسیده ست بلا کم دارد
بین حج کرببلا رفتى و یعنى حج هم
نیست مقبول اگر کرببلا کم دارد
خانه ما دو سه ماه است حسینیه شده
این وسط عکس تورا خانه ما کم دارد
عاقل آن است که مسکین اباعبدالله ست
هر کسى نیست در این خانه گدا, کم دارد
گریه کم دارم و فریاد زدن, پس اى داد
مانده حالا جگرم بین دوتا "کم دارد"
موضوعات مرتبط: مناجات با امام حسین(ع)
برچسبها: اشعار مناجاتی امام حسین(ع) در محرم